maandag 13 mei 2013

Ik...... het veranderingsproces.

Ik

Ik, dit bedoel ik dus persoonlijk.

Mijn verhaal, ik ging op bijna 7 jarige leeftijd voor het eerst naar school en late leerling.
Ook hoefde ik niet naar de kleuterschool vonden mijn ouders, in die tijd ook nog redelijk normaal.

Ik was ook nog eens een nakomertje en bovendien `n tweeling, helaas heeft mijn enige zusje dit niet overleeft erg triest voor mijn moeder ze had al vijf zonen en met mij erbij zes. Mijn ouders beide`n dik stukje in de 40 jaar, en met heel weinig opleiding, mijn moeder heeft de lagere school afgemaakt, mijn vader niet, hij heeft uiteindelijk leren lezen uit de krant samen met mijn moeder, en rekenen heeft een vriend hem geleerd in de oorlogsjaren toen hij in `n Duits kamp verbleef, voor ruim 4.5 jaar, wat hem daar allemaal is overkomen weten we niet hij wilde daar nooit over praten. Maar mijn moeder bleef achter met vier kleine kinderen in die oorlogsjaren, en ze heeft de oorlogswinter weten te overleven alleen met vier kleine kinderen de jongste was bijna 5 jaar.

Deze familie geschiedenis heeft mij jaren lang beïnvloed, ik ging niet graag naar school want ik werd regelmatig uitgelachen omdat ik er met mijn aandacht niet bij was in de klas, en toch had ik veel vriendjes op school beetje vreemd? hoe kwam dat toch, wel leren was niet mijn ding toen maar iets maken dat was het voor mij!!! al op jonge leeftijd maakte ik allerlei dingen, hijskranen hutten karren enz. en dit kon ik dus delen met mijn vriendjes die dat prachtig vonden.

En er was nog iets, wat heel positief was in die tijd, mijn moeder gaf mij alle vrijheid en ruimte om die dingen te maken en er mee te spelen samen met mijn vriendjes, daar in tegen mijn vader niet hij was behoorlijk dominant en had bovendien een hekel aan rommel zoals hij dat noemde.
En ook op school hadden ze daar geen oog voor in die tijd, leren volgens een vast patroon dat was belangrijk volgens de hoofdmeester eigenlijk wist hij niet goed wat hij met mij aan moest, en dat werd ook zo gebracht naar mijn ouders toe. Ik ging altijd met mijn hakken over de sloot zo zei mijn moeder altijd, en zelfs op de LTS was dat nog zo waar toen een zeer streng regiem heerste met een overdaad aan regels. Mijn vader vond dat niet erg, zijn stelling was hij heeft nu de basis gehad om `n vak te leren, dus nu kan hij gaan werken en ons beetje van de kosten terug betalen.

Maar vreemd genoeg was ik dat niet met hem eens, niet vanwege het geld dat ik verdiende en moest afgeven neen, in mijn vrije tijd verdiende ik veel meer, dan bij mijn baas, en daar wist mijn vader niets van.
Maar ik wilde doorleren ik wilde de MTS doen, maar dat koste veel geld en nog meer tijd ik werkte in die tijd 54 uur per week zoals iedereen in die tijd van 6:30 uur tot 18:00 uur plus zaterdag morgen. En dan nog 3 avonden naar de avondschool van 19:00 tot 23:00 uur en ook nog op een eiland wonen dat was onmogelijk volgens mijn vader. 
Maar toch heb ik dat kunnen regelen met mijn baas, de uren dat ik vroegere weg moest en later op het werk kwam, dat werd natuurlijk van mijn loon afgetrokken en er bleef bijna niets over. Maar ook mijn vader heb ik uiteindelijk kunnen overtuigen, op voorwaarden dat ik het zelf zou betalen.
En zo is het ook in mijn verdere beroeps carrière gegaan altijd vechten om mijn doelen te bereiken, met vallen en opstaan.

Maar wat heeft bovenstaand verhaal nu te maken met het veranderingsproces, kort alles.

  1. Als eerste het begin in je hoofd.
  2. Je weet op dat moment precies wat je wilt bereiken
  3. Je weet dat het zwaar gaat zijn, maar ook dat het haalbaar is.
  4. Je weet dat er mensen zijn die je zullen steunen op het moment dat het hard nodig is.
  5. Maar nog meer dat er mensen zullen zijn die je de grond in boren met reacties als, van weet wel waar je aan begint of denk je nu echt dat het haalbaar is. 
  6. Maar je hebt je keuze gemaakt de grenzen in je hoofd zijn gedeblokkeerd, en daar begint het echte veranderingsproces mee. 
  7. Je hebt ineens een heel grote voorsprong op mensen die nog vele grenzen in hun hoofd hebben en ook onderhouden en vaak nog uitbreiden naar mate ze ouder worden, en meestal een heel leven lang. 
  8. In je hoofd daar ontstaan het, de meningen, vooroordelen, het oordelen zelf, het veroordelen uit onmacht en gebrek aan kennis, het machtsmisbruik om het gelijk enz. ( te veel barrières om op te noemen)    
Maar dan begint natuurlijk het eigenlijke proces pas, je dromen en grenzen verlengen, het waar maken, dus de hobbels overwinnen maar hoe!!!

Zo dat is het eerste deel van mijn verhaal, en zo heeft iedereen zijn eigen verhaal, het een iets leuker dan het ander, maar het is wel altijd de basis van waaruit je gaat groeien en ook meestal in welke richting dat gaat zijn.

Even voet noot
Ik had voor die tijd geweldige ouders en waarom ze waren zichzelf.

Pouligerin











Geen opmerkingen:

Een reactie posten